cellad

zifir suskun yollarımda diken

suskunluk zindanı söyle cellat kaç kırbaç yer bu ten

mabed yoksunu düşünce hamuru varken dünyalığımda

ay gibi parlar gönlüm belkide bir savaşki yoksun ortalığımda

deniz kokusu girdimi kanıma sen yoksun

ortalar cellatsız ve hamd ederim ama gökyüzü kapalı

boş sandal açılır ama bulamaz zeytin dalı

söyle cellat kaç kırbaç yer bu ten

yeşilsiz kaldım yahu sana senden uzak

tuğlamı gördün mü uzaklarda evim rüzgara tutsak

kapılar kapalı acı yorar beni konuşmassak

ve her derin yolun başlangıcı olsada

söyle cellat kaç kırbaç yer bu ten

örtülerin uçuşuyor gitme uzaklara

onlar küskün sana

gitme berilere gitme ağlarlar sana

martılardan hep korkarım gagaları sivri

dil söz eder kelam ayağa kalkar çünkü beden diri

herşeye rağmen acımadan vur cellat

çünkü çok kırbaç yer bu ten